Öğrenciydi.. Bir kıza aşıktı.. Böyle bir planı vardı, yazarlık
üstüne çalışıyordu.. Aynı zamanda her nasılsa kız onu bir türlü sevmiyordu..
Her gün onu okula gittiğinde başkasıyla görmek tarif edilemez bir acı
veriyordu.. Böğrüne kızgın bıçak saplarcasına dayanılmayacak bir hiddet duygusu
duysa da sevdiği kızın mutlu olması adına o buna bile katlanacak kadar
seviyordu..
Her şeyi göze alıp bir kere denemişti onu sevdiğini söylemeyi..
Hem okulda hem de aynı kursa gitmeleri onu daha bir ayrı rahatsız etmeye başladı
zamanla.. Sanki ona kötü gelen her şey özenle birlikte duruyordu..
Daha fazla hem sevdiğini hem kendini üzmemek adına belli
rasyonel diye adlandırdığı kararlar almaya karar verdi.. Misalen, o aradığında
açmıyordu telefonunu, ya da onun bulunduğu ortamlarda daha az bulunuyordu
artık.. Kursun saatlerini değiştirdi özellikle onunla denk gelmemek adına.. Onu
internette açık görünce belki rahatsız olur düşüncesiyle anında kapatıyordu.. Sırf
rahatsız olmasın diyeydi hepsi..
Ama bir türlü unutamıyordu.. Sevgisini azaltmak yerine bu
yaptıkları onu görmedikçe daha fazla arttırıyordu.. Görse ne olacaktı ki..
Sanki sevecek miydi? Hayır. Olsun ama gönül bu zapt edilmez ya bırakamadı
sevmeyi..
Günün birinde daha fazla dayanamayıp gurbete gitmeye karar
verdi.. Hem sevdiğini unutup hem kendini unutturmak adına.. Belki bir gün
hatırlara düşüp mutlu olunur diye.. Öyle işte vedaları hiç sevmezdi.. Vedasızca
çekti gitti..
Şimdi soruyorum sana.. Tanıdık Geldi Mi?
Not:63 Days Left #Bitch..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder