AT *****I: Elbet bir gün buluşacağız bu böyle yarım kalmayacak..

Belirsiz bir yoldayım.. Ne ucunu görebiliyorum ne de bu yola girdiğim noktayı.. Ne zamanını hatırlayabiliyorum ne de ne zaman bu “dertten” kurtulabileceğimi.. Yerde kalıyorum aldığım her darbede.. Sensiz ben gücümü kaybediyorum.. Ağır geliyor bu sevdanın her derdini, aşkını, kahrını tek başına çekmek..

Bahçeler hayal ediyorum ilerde.. Olmayan çiçekleri görüyorum dalında bir ayrı, kopunca bir ayrı güzel olan.. Adına şiirler yazıyorum senin.. Ama dışardaki fırtına içimdeki fırtınayı görmeden eserken suratıma, öylece durup, nefes bile almadan terk ediliyorum..

Gecenin bir yarısı perdeyi aralıyorum kalkıp.. Çoook derinlerden bir iç çekip seni anıyorum.. Hislerime tercüman olacak kimseyi de bulamıyorum.. Çakmağım olmadığından elimdeki sigara sönmeden bir diğerini yakıyorum..

Hayatı sorguluyorum bir müddet sonra.. Bu vakitte uykunun benle olan sorunlarını düşünüyorum “Acaba neden gelmedi gene uyku bu gece de, başına bir iş gelmiş olmasın!” diyorum.. Sorulmadan geldiğim şu dünyada ölene kadar öylesine yaşıyorum senin anlayacağın.. Öylesine.. Amaçsızca.. Anlamsızca..

Yaşam dediğin şeyin bir anlamı olmalı ki tebessümler ve acılar boş yere olmasın.. Varsın olsun efendiliğimiz yüreğimiz kıymet bilmesin sen ve senin gibi “Adına şiirler yazılan kadın(lar)’ın” düşüncelerinde.. Biz de düşlerde sevdiririz kendimizi çok mu zor sanki.. Bak iyi de oldu beni sevmediğin hem.. Yazan yanımı ortaya çıkardın böylece.. Sadece benim de değil aslında.. Yazan adamların hepsinin arkasında onu sevmeyen bir kadın vardır.. Yazan adam mutlu değildir hiçbir yerde hiçbir koşul altında.. Sitemim ne sana ne yazana/yazdıranlara ne de hayata be güzelim.. Bizim hayatla bir alıp veremediğimiz de yok sadece verip alamadıklarımız var o ayrı.. Sana kendimi anımsatasım geldi o kadar.. Düşlerinin esaretindeyim bu gece de.. Savuramadığım küfürlerimi gönderecek bir yer bulabilsem kurtulacam esirlikten ama olmuyor işte..

Kurtulup düşlerden karşına çıkacağım gün de yakındır.. ”Notlarımdan” saydığım günler geri doğru akarken nefsine hakim ol yalnızlığım diye diye tutuyorum kendimi.. Çünkü yalnızlık kendini düşlerde yaşatırmış.. Beni buradan alıp götürecek rüzgar gelene kadar yaptıklarını unutmamaya çalışacağım yalnızlığımı hatırlayıp.. Hem koskoca Zeki Müren yalan söylemez herhalde ; "Elbet bir gün buluşacağız , bu böyle yarım kalmayacak..."